Τα πέντε καλά της μοίρας μου

'Ενα από τα ωραιότερα δώρα που μου έκαναν ποτέ όταν ήμουν παιδί ήταν ένας μαυροπίνακας.
Ρώτησα την μητέρα μου τι τον κάνω
κι αυτή χάραξε πάνω του τη φράση ‘Regina rosas amat’ (Η βασίλισσα αγαπά τα ρόδα). Ανθρώπινη μαγεία!
Δεν ήταν η πρώτη αναπαράσταση που παρακολουθούσα,
αλλά ήταν η πρώτη στην οποία μάθαινα να δημιουργώ και ..όρμησα με την κιμωλία στα χέρια, για να χρωματίσω τη μαυρίλα. Από τότε ο πατέρας μου έβαψε πολλές φορές τους τοίχους του σπιτιού μας.





Το βιβλίο: παιδικός φίλος και καταφύγιο μοναξιάς,
φετίχ ή οικιακό τοτέμ.
Δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα δουλεύω σε βιβλιοπωλείο
και ότι δεν κολλάω ποτέ τις ετικέτες με τα barcodes στραβά, ανάποδα
ή πάνω σε σημείο με κείμενο κι εικόνα.
Αγαπημένος συγγραφέας ο μάγος ταξιδευτής Ιούλιος.

Η θάλασσα είναι το απόλυτο σύμβολο της φύσης,
της ελευθερίας και του θανάτου.
Τη λατρεύω και τη φοβάμαι.
Επανέρχεται σε πολλές απεικονίσεις
του κόσμου μου.






Η Αρχαιολογία υπήρξε έρωτας της εφηβείας.

Όπως όλες οι σχέσεις που είναι άξιες λόγου

μεταλλάχθηκε και εξελίχθηκε σε κάτι

που δεν μπορούσα να φανταστώ από την αρχή:

μέσα από την μουσειοπαιδαγωγική πρακτική

μπόρεσα να δω ότι

«κάποτε το αρχαιολογικό αντικείμενο κατορθώνει

να γίνει ισάξιο με τον πυκνό ποιητικό λόγο

και να εκφράσει τα αλλιώς άρρητα,

αυτά που βρίσκονται βαθιά μέσα στην ανθρώπινη ψυχή».

Οι Άνθρωποι χθες και σήμερα:

δεν νομίζω να υπάρχει πιο ενδιαφέρον θέμα

για ν'ασχοληθεί κανείς μέχρι το 'τέλος'.

Εκτίμησα και εκτιμώ

το πόσο καθορίζουν την σχέση μου με την Αρχαιολογία.

Τρελαίνομαι για το πως ονειρεύονται,

πως παρατηρούν,

πως προσλαμβάνουν έννοιες,

πως εκφράζουν συναισθήματα,

πως αναπαριστούν την εικόνα

του ‘εσωτερικού’ κι εξωτερικού κόσμου τους,

πως συνειδητοποιούν

ότι άλλα όμοια με αυτούς πλάσματα

βίωναν άλλοτε μια διαφορετική πραγματικότητα

με την ίδια όμως μ'αυτούς σημερινή ανάγκη να επιβιώσουν

και την ίδια σημερινή επιθυμία να ευτυχήσουν.